Eastern White Pine of de White Pine-boom behoort tot het geslacht Pinus strobus. Deze grote den komt oorspronkelijk uit de oostelijke hellingen van Noord-Amerika en strekt zich uit over de regio die wordt geflankeerd door Newfoundland, Minnesota, Manitoba, de Appalachen en Georgia.
De White Pine-boom wordt ook wel de Northern White Pine, Soft Pine, Weymouth Pine en Tree of Great Peace genoemd. De laatste bijnaam wordt toegekend aan de pijnboomgroep door de Haudenosaunee Native Americans. De boom draagt bladeren in bundels van vier of vijf en pronkt met een bladverliezende schede. Ze zijn blauwachtig groen van kleur en fijn gezaagd. Hoewel bekend is dat de volwassen White Pine-bomen idealiter 250 jaar oud zijn, zijn er exemplaren die meer dan 400 jaar oud zijn!
Korte geschiedenis van witte dennenbomen
In 1620 importeerde kapitein George Weymouth de soort in Engeland. Maar de bomen bezweken aan de White Pine Blister Rust-ziekte en overleefden niet als de gewenste ‘toekomstige houtoogst’.
Er was een tijd in de koloniale geschiedenis, toen de White Pine gereserveerd was voor de Britse Royal Navy en de koning de bomen daadwerkelijk markeerde door een brede pijl op de stam te laten branden en ze tot de ‘Kingstrees’ te verklaren!
White Pine werd op grote schaal naar Groot-Brittannië vervoerd aan boord van binnenschepen. De masten die de Amerikaanse grondwet (Old Ironsides) sieren, zijn eigenlijk ontworpen van enkele bomen en gelamineerd om de inslagen van kanonskogels te weerstaan. Deze praktijk was een andere bron van wrijving tussen de Engelsen en de kolonialen. Gedurende de hele Amerikaanse Revolutie was het de favoriete verwennerij van de patriotten om te zien hoeveel Kingstrees een enkele man kon bijten en slepen.
Bereik en groeicriteria
Witte dennen gedijen in een koel, vochtig klimaat. Ze hebben goed doorlatende grond van de rotsachtige hooglanden nodig, maar gedijen ook in drassige gebieden. De boom is het thuis van de natuur voor de gewone kruisbek en eekhoorns.
De White Pine is veruit de hoogste boom in heel oostelijk Noord-Amerika.
Van White Pine is bekend dat het een hoogte van ongeveer 230 ft bereikt! Ze groeien goed in de zuidelijke Appalachen en in speciaal beschermde gebieden zoals het Great Smoky Mountains National Park en regio's die zijn ontwikkeld door de Eastern (White Pine) Native Tree Society in Ontario, Michigan, Minnesota, Illinois, Pennsylvania en North Carolina. Uit onderzoek blijkt dat de White Pine nu zelfs naturaliseert langs de berghellingen van Tsjechië en Zuid-Polen.
De boom pronkt met diameters die variëren van 1 tot 1,6 m en een totaal stamvolume van ongeveer 1000 kubieke voet. Het is van nature bestand tegen vuur en daarom kunnen volwassen overlevenden zelfs in verbrande gebieden opnieuw worden ingezaaid. Helaas lijdt de White Pine aan de aanval van achteruitgang veroorzaakt door de aanwezigheid van de witte dennenkever of Pissodes strobi en de White Pine Blister Rust.
White Pine Blister Rust, ook botanisch aangeduid als Cronartium ribicola, is een schimmelgroei waarvan bekend is dat deze de White Pine beschadigt.
White Pine Blister Rust stelt de pijnboom bloot aan een sterftecijfer tussen de 50 en 80%. Tijdens het tijdperk vol zeereizen, werd de White Pine uitgebreid gekapt vanwege het hoogwaardige hout dat werd gebruikt om de masten en kiel van schepen te maken.
Teelt en houtkap
De witte den wordt nu bewaard via plantagebosbouw. Er zijn nu verschillende cultivars die exclusief voor privétuinen zijn ontwikkeld en zelfs bonsaisoorten voor gronden die de langzame groei van de witte den kunnen ondersteunen. De soorten zijn populair vanwege het knooploze ‘plank’ hout dat wordt verstrekt.
Het hout van de White Pine staat erom bekend te helpen bij het ontwerpen van lambrisering, meubels en vloeren van superieure kwaliteit. De veelzijdigheid van de boom ligt in het vermogen van het hout om zelfs een jaar of langer na het kappen te worden verwerkt, in tegenstelling tot het hout van hardhouten bomen zoals eiken, esdoorns en essen.
Het hout van de White Pine ziet er crèmewit uit als het vers wordt gesneden en krijgt elk jaar een diepe, rijke kleur. Van het hout is ook bekend dat het pronkt met roodbruine en geelachtig gouden tinten. Genetische factoren en weers- en bodemgesteldheid spelen een cruciale rol bij de kleurontwikkeling en de gezondheid van het hout.
Het vitamine C-gehalte in de White Pine-naalden wordt nu gezocht om tisane te maken. Het cambium van de witte den is eetbaar en een uitstekende bron van resveratrol, een natuurlijke antioxidant, antimutageen en ontstekingsremmend.
White Pine is aangepast aan een verscheidenheid aan toepassingen en is een van de meest waardevolle houtbomen.
White Pines zijn te vinden vanaf zeeniveau in het noordelijke bereik tot 5000 voet in de Appalachen.
Volwassen White Pine-bomen overleven de meeste oppervlaktebranden dankzij de dikke schors, waardoor ze brandwerende, takvrije stammen zijn, hoewel jongere bomen niet zo brandwerend zijn.
Witte den is de enige vijfnaaldboom afkomstig uit het oosten van Noord-Amerika en bereikt een volwassen leeftijd tussen 150 en 200 jaar, terwijl sommige naar verluidt 450 jaar oud zijn. Het is de staatsboom van Maine en Michigan.
