De bodem bestaat uit een aantal verschillende, horizontale lagen die boven elkaar zijn geplaatst, de zogenaamde bodemhorizons. Ongeacht met welke regio u rekening houdt, deze moet minimaal 1 horizon hebben; het gemiddelde is echter 3-4.
Samen met wind en water is de bodem de belangrijkste natuurlijke hulpbron die het leven op aarde ondersteunt. In feite is het zo belangrijk dat er zich een hele tak van studie omheen heeft ontwikkeld, pedologie of bodemkunde genaamd. Bodem bestaat in feite uit drie componenten: mineralen, organisch materiaal en de levende organismen die in de bovenste lagen worden aangetroffen.
Bodem wordt gevormd wanneer de rotsen (moedermateriaal) worden blootgesteld aan de weersinvloeden van natuurlijke elementen zoals wind, water, gletsjers en temperatuurveranderingen. Deze verweringsmiddelen breken gesteenten geleidelijk in fijnere korrels die in lagen worden gelegd om de grond te vormen.
Wat is Soil Horizon?
De verschillende bodemlagen die boven elkaar liggen, parallel aan het bodemoppervlak, worden bodemhorizon genoemd. Ze worden geïdentificeerd op basis van hun fysieke kenmerken, voornamelijk hun kleur, structuur, textuur, deeltjesgrootte, evenals biologische en chemische samenstelling. Elke horizon is het resultaat van een aantal geologische, chemische en biologische processen die al duizenden jaren gaande zijn. Als je goed kijkt, zul je zien dat de bodemhorizon het beste gevormd en van elkaar af te lijnen is in oudere bodems.
Verschillende bodemhorizons
Hoewel de bodemsamenstelling van plaats tot plaats varieert, volgen de meeste bodems een algemeen patroon dat uit zes horizonten bestaat. Een verticale dwarsdoorsnede van de bodem, ook wel het bodemprofiel genoemd, is de beste keuze als u van plan bent vertrouwd te raken met verschillende horizonten.
Bodemprofiel
O Horizon
De letter ‘O’ staat voor organisch, wat impliceert dat deze horizon rijk is aan humus, d.w.z. de organische stof van plantaardige en dierlijke oorsprong. Deze organische stof, die zich gewoonlijk in verschillende stadia van ontbinding bevindt, geeft deze horizon zijn karakteristieke donkere kleur. Om geïdentificeerd te worden als de O-horizon, moet de laag meer dan 20-30 procent organisch materiaal bevatten. Bovendien, afhankelijk van of de oorsprong van de afgebroken materie zichtbaar is voor het blote oog of niet, wordt de laag verdeeld in twee zones - O1 en O2.
A Horizon (Bovengrond)
De A-horizon is de bovenste laag van de minerale bodem. Omdat het net onder de O-horizon ligt, bevat deze laag ook wat humus en daarom is het donkerder dan de lagen eronder. Evenzo zijn de bodemdeeltjes in deze zone kleiner en fijner in vergelijking met de lagere horizon van de bodem. Het is deze laag waar zaden ontkiemen en wortels groeien. Zelfs de bodemorganismen, zoals regenwormen, schimmels en bacteriën, zijn voornamelijk geconcentreerd in deze laag. Aangezien de meeste biologische activiteiten plaatsvinden in deze laag, wordt er vaak naar verwezen als de ‘biomantle’.
E Horizon
De E-horizon, die tussen de A- en B-horizon ligt, staat bekend om zijn karakteristieke lichtkleur en zijn zand- en slibgehalte. Het heeft een laag gehalte aan mineralen en klei omdat deze tijdens het uitlogen verloren gaan naar de onderste lagen en daarom wordt het ook wel de eluviatielaag (uitloging) genoemd. De bodemdeeltjes van deze laag zijn groter dan die in de A-horizon, maar kleiner dan die in de onderliggende B-horizon. De E-horizon wordt zelden gezien in een gecultiveerd gebied waar hij vermengd is met de A-horizon vanwege ploegactiviteit.
B Horizon (ondergrond)
De B-horizon is rijk aan klei en mineralen zoals ijzer of aluminium. Het is meestal roodachtig of bruin van kleur, wat kan worden toegeschreven aan de aanwezigheid van ijzeroxide en klei. Hoewel deze laag een hoog mineraalgehalte heeft in vergelijking met de bovengrond, is de kans dat er wat organisch materiaal in deze laag terechtkomt als gevolg van het uitlogingsproces niet uitgesloten. Plantenwortels kunnen deze laag bereiken, maar de kans hierop is behoorlijk kleiner en daarom is het humusgehalte erg laag.
C Horizon
De C-horizon bestaat voornamelijk uit grote rotsen of brokken gedeeltelijk gebroken gesteente. Het wordt beschouwd als de overgangslaag tussen grond en moedermateriaal. Deze laag wordt het minst aangetast door weersinvloeden omdat deze diep in de bodem ligt en niet toegankelijk is voor de bodemvormende middelen. Dat verklaart waarom de rotsen in deze laag niet veel zijn veranderd sinds hun oorsprong. Omdat plantenwortels deze laag niet bereiken, is de C-horizon meestal verstoken van organisch materiaal.
R Horizon (gesteente)
De R horizon is in feite de diepste bodemhorizon in het bodemprofiel. In tegenstelling tot de horizon hierboven, bestaat deze horizon niet uit rotsen of keien, maar in plaats daarvan uit een continue massa gesteente. Het is erg moeilijk om door deze laag te graven. In sommige regio's bevindt het gesteente zich slechts enkele centimeters onder het oppervlak en in sommige gebieden bevindt het zich enkele meters lager.
Als het om bodemclassificatie gaat, verschillen de toegepaste systemen van regio tot regio; in de Verenigde Staten is het bijvoorbeeld de bodemtaxonomie van de USDA. Studie van de bodemhorizon is de eerste en een van de meest cruciale stappen bij het bestuderen van de bodemtaxonomie voor een bepaalde regio. Het helpt niet alleen bij het bepalen van de eigenschappen van de bodem in het algemeen, maar helpt ook bij het begrijpen van de geologische gebeurtenissen uit het verleden.
