De iep is een sierlijke boom, perfect om te planten in een breed scala aan grondsoorten en verschillende groeiomstandigheden. Dit artikel gaat in op de identificatie van iepen door de verschillende onderdelen ervan te gebruiken, zoals bladeren, schors, hout, bloemen en fruit.
Iepen zijn enkele van de meest algemeen aangeplante sierbomen in Noord-Amerika en Europa. Geclassificeerd onder de familie Ulmaceae van de bestelling Rosales, is er slechts één geslacht van deze taxonomische familie. En veel soorten worden geïdentificeerd onder het enkele geslacht, Ulmus. Deze loof- of halfverliezende bomen kunnen worden aangepast aan verschillende bodemtypes en omgevingsomstandigheden en behoren tot de meest waardevolle bomen die tot op heden zijn geïdentificeerd.
Identificatie
Volgens evolutiestudies evolueerde de iep al 40 miljoen jaar geleden, in het Mioceen. Een gezonde heeft het vermogen om honderden jaren te overleven, op voorwaarde dat hij niet wordt aangetast door ziekten. Deze sierboom is bestand tegen luchtvervuiling, schaduw en extreem lage temperaturen en is uitstekend geschikt voor aanplant in bermen, parken en andere verkeersrijke gebieden. De vermeerdering vindt plaats door middel van levensvatbare zaden en vegetatieve uitlopers. In de meeste gevallen is het een vermeerderde vegetatie, omdat de zaden zelden rijp worden.
Door Leaf
Wat betreft de identificatie van het iepblad, het heeft een symmetrische basis en een dubbel gezaagde rand (dubbel getand) in de toppen. De bladvorm is ovaal en loopt geleidelijk naar de punt toe. Bij nauwkeurig onderzoek zult u zien dat de bladeren ruw en eenvoudig zijn en in afwisselende phyllotaxie worden gedragen. De bladeren van gladde iep zijn groter (ongeveer 7 inch lang) dan die van de Amerikaanse variëteit. Bladeren van beide soorten worden geoogst voor het voederen van vee.
Door Bark
De bast van de iepen is op veel manieren onderscheidend. Voor een jonge boom is de bast wat glad, terwijl oudere bomen een ruwe textuur hebben. In feite is de identificatie van gladde iep gemakkelijk gedaan door de gladde binnenschors te onderzoeken. Uiterlijk is de bast van deze bladverliezende boom grijsbruin met onregelmatige richels en groeven, die asgrijs wordt bij volwassen bomen. Bij sommige soorten zijn de groeven en ruggen erg smal.
Door Wood
Iepenhout wordt zeer gewaardeerd om zijn hoge dichtheid, ongeveer 560 kg per kubieke meter. De Amerikaanse variëteit levert een dichter hout op in vergelijking met die van gladde. Qua textuur geven de in elkaar grijpende korrels een karakteristiek patroon aan het hout. Dit hout is zeer goed bestand tegen splijten en rotten en wordt gebruikt in grote timmerwerken, zoals vloeren en meubels.
Iepboomidentificatie door bloem
Een ander plantendeel dat werd bestudeerd voor de identificatie van iep, zijn de apetale (afwezigheid van bloembladen) en anemofiele (bestoven door wind) bloemen. Hoewel er geen bloembladen zijn, vallen de bloemen die in tufstenen worden gedragen op door hun kleurrijke meeldraden (rood of paars). Elk van de bloemen is hermafrodiet, wat betekent dat zowel mannelijke als vrouwelijke voortplantingsorganen in dezelfde bloei aanwezig zijn.
Door Fruit
Sommige iepen dragen vruchten, andere zijn vruchteloze soorten. In botanische termen wordt de fruitsoort samara genoemd. De vrucht is een bleekgroene dopvrucht, gekenmerkt door de aanwezigheid van een rond zaadje in het midden en een afgeplatte vleugel aan de zijkant. Met deze functie kunnen de zaden gemakkelijk door de wind worden verspreid over grotere afstanden. De vruchten zijn zeer voedzaam en bevatten ongeveer 45 procent eiwitten en meer dan 5 procent vezels.
Bijna alle delen van deze loofboom zijn bruikbaar. In feite zijn de voordelen van gladde boomschors gedocumenteerd in de kruidengeneeskunde en zijn de vruchten ook eetbaar. Inmiddels heb je misschien een redelijk idee dat dit een erg handige plant is die goed groeit onder wisselende groeiomstandigheden. Daarom, als u deze majestueuze boom niet in uw tuin heeft, kunt u overwegen deze op te nemen in uw landschapsontwerp. Met uitzondering van een paar soorten die goed doorlatende grond nodig hebben, groeien de meeste soorten weelderig in elke grondsoort.
