Velen hebben de neiging om in de war te raken tussen de twee landbouwpraktijken, monocultuur en polycultuur. Dit stuk helpt je door wat informatie over de twee te geven en een vergelijking daartussen.
Een voorbeeld van hoe monocultuur tot een ramp kan leiden, is de Irish Potato Famine van de jaren 1840. De ernst van deze hongersnood was voornamelijk te wijten aan het gebrek aan genetische variatie in Ierse aardappelen, resulterend in de dood door verhongering van één op de acht mensen in Ierland gedurende drie jaar.
Monocultuur en polycultuur zijn twee soorten praktijken of technieken die in de landbouw worden gebruikt. Het is noodzakelijk om te weten wat deze termen betekenen om onderscheid te kunnen maken tussen de twee landbouwtechnieken.
Wat is monocultuur?
Het is een landbouwpraktijk die betrekking heeft op de teelt of productie van een enkel gewas over een groot gebied gedurende meerdere opeenvolgende jaren. Het wordt in hoge mate gebruikt in de moderne industriële landbouw, waardoor het mogelijk is om met minimale middelen grote oogsten te behalen.
Wat is polycultuur?
Het is een landbouwpraktijk waarbij meerdere of gemengde gewassen in hetzelfde gebied of een bepaalde ruimte worden geteeld. Het is bekend dat het de diversiteit van natuurlijke ecosystemen imiteert. Multi-cropping, intercropping, metgezel planten, heilzaam onkruid en het bijsnijden van steegjes maken deel uit van polycultuur. Deze techniek maakt op een evenwichtige manier gebruik van de gegeven ruimte, voedingsstoffen en energie.
Monocultuur Vs. Polycultuur
Monocultuur
◼ Betreft de teelt of productie van één gewas in een bepaald gebied
◼ Vereist minder arbeid
◼ Gevoeliger voor ziekten en plagen door de betrokkenheid van slechts één plantensoort, wat kan leiden tot mislukte oogsten
◼ Verhoogt de biodiversiteit niet omdat er geen variatie is
◼ Lagere opbrengsten verkregen
◼ Veroorzaakt bodemaantasting door uitputting van de voedingsstoffen en het watergehalte
◼ Verhoogt bodemerosie
◼ Veroorzaakt de vervuiling van water
◼ Veroorzaakt eliminatie van bodemmicro-organismen
◼ Meer gebruik van kunstmest en pesticiden vanwege de verhoogde vatbaarheid voor ziekten
◼ De padieteelt is een voorbeeld van dit type.
Polycultuur
◼ Betreft de teelt van meerdere of gemengde gewassen in een bepaald gebied
◼ Vereist meer arbeid
◼ Diverseness in de gewassen vermindert de vatbaarheid voor ziekten en plagen, waardoor ook het risico op totale mislukking van de oogst wordt verkleind.
◼ Variatie in gewassen vergroot de lokale biodiversiteit, waardoor meer soorten een leefgebied krijgen
◼ Hogere opbrengsten verkregen
◼ Verbetert de bodemgezondheid
◼ Vermindert bodemerosie
◼ Veroorzaakt geen waterverontreiniging, dus er loopt schoon water weg
◼ Veroorzaakt geen eliminatie van bodemmicro-organismen
◼ Minder of geen gebruik van chemische meststoffen en pesticiden
◼ Gemengd moestuinieren is een voorbeeld van dit type.
Voordelen
Monocultuur
- De kennis van slechts een enkele plantensoort die wordt gekweekt, is vereist.
- Gemakkelijke marketing
Polycultuur
- Het risico op volledige mislukking van de oogst is erg laag omdat ongedierte de ene plantensoort kan aanvallen en de andere in stand kan houden.
- Inval in de winst van één gewas zal geen totaal marktverlies veroorzaken.
Nadelen
Monocultuur
- Volledige mislukking van de oogst kan worden veroorzaakt door aantasting van ongedierte op enkele plantensoorten.
- Inval in de winst van het gewas kan een totaal marktverlies veroorzaken.
Polycultuur
- De kennis van meerdere plantensoorten die worden gekweekt, is vereist.
- Marketing kan soms moeilijk zijn.
Beide landbouwpraktijken hebben hun voor- en nadelen. Polycultuurmethoden zijn echter voordeliger dan monocultuurmethoden omdat ze voedselzekerheid, zelfvoorziening en economische groei bevorderen.
